مدیریت رویدادها (Event) در کنترل های Swing

برای اینکه به طور کامل با مدیریت رویدادها در کنترل هایSwing آشنا شوید کار را با یک مثال شروع کنیم.

در جاوا کنترل رویدادها با Listener ها انجام می گیرد. یک Listener قسمتی از کد برنامه است که در صورت رخداد یک رویداد خاص مانند کلیک کردن بر روی یک JButton فعال می شود. به تمامی رویدادها در جاوا اصطلاحاً Listener گفته میشود.

استفاده از Listener برای کنترل یک رویداد (Event) شامل 3 مرحله است:

1. ایجاد یک کلاس ساده جاوا که اینترفیس  Listener را پیاده سازی می کند.
2. تعریف یک نمونه از کلاس Listener ایجاد شده.
3. افزودن کلاس Lisener ایجاد شده به کنترلی که می خواهیم به رویدادی برای آن تعریف کنیم.

تفاوت بین رویداد های Action و ActionListener

بصورت کلی در JSF، رویدادهای Action Event هنگامی که کاربر بر روی یک Link یا Button (کامپوننت های h:commandButton، h:commandLink) کلیک میکند، فراخوانی میگردد.

ابتدا بهتر است توضیح مختصری راجع به رویداد های Action و ActionListener داشته باشیم.

توابع JSTL و نحوه استفاده از آنها در صفحات JSF

کتابخانه JSTL شامل مجموعه ای از توابع بوده که از فریم ورک JSP به فریم ورک JSF 2.0 ارث رسیده و می توان آنها را بر روی عبارت های از نوع String و یا آرایه ها مستقیماْ در صفحات JSF با استفاده از دستورات Expression Language مورد استفاده قرار داد.

برای استفاده از این توابع باید ابتدا Namespace آنها را در قسمت تعاریف صفحه بصورت زیر وارد وارد نمایید:

xmlns:fn = "http://java.sun.com/jsp/jstl/functions"

مقدمه ای بر کنترلهای Swing

مطابق با توضیحات دایره المعارف  Britannica ، کلمه Swing از یک موزیک محبوب و معروف در آمریکا که در طی سالهای 1945 – 1930 پخش میشده است، الهام گرفته شده است. در این زمان هنوز جاوا هنوز چاوا به وجود نیامده بود. در 23 May سال 1995 ، John Gage ، مدیر اداره پژوهش های شرکت Sun ، جاوا را به عنوان یک تکنولوژی به دنیا معرفی کرد . با تولد هسته مرکزی جاوا، فریم ورکهای دیگری مانند Abstract Window Toolkit و یا AWT متولد شدند.

کامپوننتهای AWT یک مجموعه از اولین کامپوننتها برای پلت فرم جاوا بودند که از آنها برای ایجاد برنامه های جاوا، قابل استفاده در محیط های Windows و Linux استفاده میشده است. این کامپوننتها خیلی کند و غیر قابل اطمینان بودند و برای تمام پلت فرم های جاوا نیز نمی توانسند مورد استفاده قرار گیرند . با توجه به مشکلات کامپوننتهای AWT در ایجاد برنامه های کاربردی، شرکت Sun با همکاری Netscape و سایر شرکتهای دیگر مجموعه ایی دیگر از کامپوننتها و کتابخانه ها را بنام Java Foundation Class با نام اختصاری JFC  بوجود آورند که کنترلهای Swing نیز بخشی از آنها بودند.

کنترل های Swing بر خلاف کنترل های AWT، هماهنگی کاملی با سایر فریم ورکهای جاوا داشته و بر روی تمام پلت فرم ها قابل استفاده میباشند. این کنترل های علاوه بر خواص کنترل های AWT دارای خواص جدیدی تری نیز بوده و معایب کنترل های AWT را در آنها بر طرف شده است. به عنوان مثال در کامپوننت Button از مجموعه کامپوننتهای AWT نمی توان از عکس استفاده کرد ولی این قابلیت در کنترل Button از کتابخانه Swing گنجانده شده است.

مهمترین وجه تمایز بین کنترل های Swing و AWT این است که کامپوننتهای Swing همگی با حرف J شروع می شوند.

به عنوان مثال کنترل Jbutton از کنترل های Swing معادل کنترل Button از AWT است، و یا کنترل JComboBox معادل کنترل Choice از مجموعه کنترل های AWT است. جدول زیر لیست  کنترل های AWT و معادل آنها را در کامپوننتهای Swing نشان می دهد.

استفاده از براکت ( [] ) در دستورات Expression Language

در JSF 2.0 می توان بجای استفاده در علامت dot برای فراخوانی Property ها از علامت [] استفاده نمود. به عنوان دستورات زیر با هم برابر میباشند :

#{beanName.propertyName}

#{beanName["propertyName"]}

#{beanName['propertyName']}

به سه دلیل می توان از براکت در دستورات Expression Language استفاده نمود :

• هنگامی که میخواهید مقداری را از array یا map در صفحه JSF نشان دهید.
• اگر میخواهید از یک عبارت رشته ای شامل dot در دستورات Expression Language استفاده نمائید، msgs[“label.username”].
• با استفاده از علامت براکت می توان Property های دینامیک ایجاد نمود; bean1[bean2.property1]